Topspin forhend odwrócony (Tfo) – czyli zagranie tospina forhend(Tf) ze strony bekhendowej – jest niezbędnym do opanowania elementem techniki gry dla każdego atakującego zawodnika i nie tylko.

Zawodnicy grający stylem kombi, czy defensorzy są zmuszani (mając z reguły tylko jedną okładzinę skuteczną w ataku) również do bardzo częstego stosowania tego elementu gry.

Nawet zawodnicy świetnie posługujący się bekhendem powinni mieć ten element techniki dobrze opanpwany.

Swojego czasu mistrzami tfo w Europie, a nawet na świecie byli Francuzi.

J.P Gatien praktycznie bez bekhendu zdobył mistrzostw świata w singla, a i jego inni koledzy z drużyny świetnie sobie z tym elementem gry radzili.

Również generacja szwedzka na czele z J.O Waldnerem, Lindhem i innymi bardzo chętnie grali tfo.

W Polsce w latach 80-tych królował bekhend wzorem naszych doskonałych zawodników Grubby i Kucharskiego.

Po części na tej fali potem mieliśmy potem bardzo dobrych graczy grających bekhendem jak Tomek Krzeszewski, Michał Dziubański, czy Piotr Szafranek.

Jednak i oni jak zaszła potrzeba grali często tfo.

Tutaj pojawia się refleksja nad wizją stylu danego zawodnika, który wobec wzrastającej przez dekady presji gry tfo musiał się zdecydować na opieranie gry na bekhendzie lub na forhendzie.

Osobiście uważam, że granie w nieskończoność elementów typu Falkenberg z tfo np. przez wyżej wymienionych polskich zawodników nie miałoby za dużo sensu wobec wrodzonych predyspozycji do gry bekhendem.

Przykład Rosjan jest tu chyba koronnym dowodem, że można skutecznie połączyć grę bekhendem z tfo.

Z drugiej jednak strony trzeba mieć świadomość, że bez umiejętności gry tfo nie ma się prakrycznie szans na ogranie dobrego defensora.

Sam Andrzej Grubba tego doświadczył.

W Polsce wielkim zawodnikiem skutecznie grającym tfo jest Lucek Błaszczyk.

Pomagała mu w tym przez wszystkie lata wrodzona szybkość i nieprawdopodobnie szybka ręka.

Nie wspominam tutaj o szkole chińskiej, czy koreańskiej w której tfo odwrócony jest jednym z najważniejszych elementów gry.

Po części wynika to z tradycji i historii gry w tenisa stołowego (styl piórkowy), a po części z oczywistej dla nich wiedzy o konieczności stosowania jak najczęściej tego zagrania.

Nie przesłania tego fakt, że najmłodsza fala Chińczyków gra bardzo skutecznie bekhendem (Wang Hao).

Na koniec podam kilka przykładowych elementów z tfo w roli głównej:

1. Popularny Falkenberg: tb po przekątnej – tfo do bekhendu – tf po przekątnej – kontratospin – dalej dowolnie

2. Wersja bardziej lightowa dla dobrych graczy bekhendowych: 2 x tb po przekątnej - tfo do bekhendu – tf po przekątnej – kontratospin – dalej dowolnie

3. Tb po prostej – w pewnym momencie tfo do środka lub w przeciwległy róg stołu do bekhendu – dalej dowolnie

4. Tb sz po przekątnej – w pewnym momencie tfo po prostej z rotacją sidespinową (bardzo skuteczne zagranie punktujące)

5. Dla dzieci, element I: 2 x pdb – tfo do bekhendu – tf – dalej dowolnie

6. Dla dzieci, element II: : 2 x pb – tfo do bekhendu – tf – dalej dowolnie

Najczęściej stosowane błędy w stosowaniu tfo:

1. Zbyt długa faza zamachu tfo sugerująca chęć zagrania tfo

2. Zbyt szeroka faza zamachu tfo sugerująca chęć zagrania tfo

3. Zbyt wczesne syngalizowanie chęci zagrania tfo widoczne w ustawieniu nóg czy przygotowywaniu fazy zmachu. Tutaj nasuwa mi się fundametalna taktyczna refleksja w temacie skutecznego zagrania tfo – a w szczególności tego pierwszego tfo w akcji, mającego często zaskoczyć, a w konsekwencji zapunktować – do ostatniego możliwego momentu trzymać rękę w pozycji neutralnej nie pokazując ręką chęci zagrania tfo, jedynie wcześniej przygotowane (w miarę dla przeciwnika niewidoczne) półboczne ustawienie nóg powinno wyprzedzić ruch ręki. Potem następuje tylko możliwie krótka faza zamachu i egzekucja.

Często zbyt wczesne pokazywanie chęci zagrania tfo (patrz wyżej punkty 1, 2, 3) decyduje o jego nieskuteczności i np. zagraniem przez przeciwnika ostatniej piłki przed tfo po prostej (chyba najbardzie zabójcze poprzedzające zagranie wobec przeciwnika chcącego właśnie zagrać tfo).

Tutaj kolejna refleksja.

Widać jak przydatna w grze jest częsta w grze gra po prostej, która niejako wyprzedza i neutralizuje skuteczność gry tfo.

Na koniec podam kilka przykładowych elementów z tfo w roli głównej:

1. Popularny Falkenberg: tb po przekątnej – tfo do bekhendu – tf po przekątnej – kontratospin – dalej dowolnie

2. Wersja bardziej lightowa dla dobrych graczy bekhendowych: 2 x tb po przekątnej - tfo do bekhendu – tf po przekątnej – kontratospin – dalej dowolnie

3. Tb po prostej – w pewnym momencie tfo do środka lub w przeciwległy róg stołu do bekhendu – dalej dowolnie

4. Tbsz po przekątnej – w pewnym momencie tfo po prostej z rotacją sidespinową (bardzo skuteczne zagranie punktujące)

5. Dla dzieci, element I: 2 x pdb – tfo do bekhendu – tf – dalej dowolnie

6. Dla dzieci, element II: 2 x pb – tfo do bekhendu – tf – dalej dowolnie

Tf – topspin forhend

Tb – topspin bekhend

Tbsz - topspin bekhend szybki

Tfo – topspin forhend odwrócony (grany ze strony bekhendowej)

Ktf – kontratopspin

Ktfo – kontratopspin odwrócony

Pb – półwolej bekhend

Bb – blok bekhend

Zbyszek Stefański