Za wynalazców efektu świeżego kleju uważa się dwóch zawodników, których nazwiska zapisały się złotymi zgłoskami w historii naszej dyscypliny.
Tobor Klampar oraz Dragutin Surbek - bo o nich mowa - zauważyli mniej lub bardziej przypadkowo, że po przyklejaniu nowych okładzin gra im się inaczej.
Piłeczka mianowicie odskakiwała od rakietki szybciej mając przy tym większą siłę i rotację.
Zaczęli więc po jakimś czasie przed każdym treningiem i przed każdą grą nakładać na okładziny i na deskę warstwę świeżego kleju.
Na początku robili to potajemnie (szczególnie Klampar).
Jednak ich koledzy wyśledzili ten dziwny zwyczaj i zaczęli go naśladować.
W tym czasie na początku lat 70-tych do gry wrócili Chińczycy.
Po 6 latach przerwy spowodowanej Rewolucją Kulturalną w Chinach mieli oni zamiar ponownie wrócić na mistrzowski tron.
W 1971 roku MŚ odbywały się w Nagoyi.
Chińczycy przyjechali na mistrzostwa ze wszystkimi swymi najlepszymi zawodnikami Li Fu-jungem i Tse-tungiem.
Jednak okazało się, że tenis stołowy w latach 1965-1971 bardzo się zmienił.
Chińczycy odizolowani od światowego tenisa stołowego w dużej mierze przegapili fazę rozwoju technik topspinowych.
Ze swoim piórkowym stylem gry mieli olbrzymie kłopoty z rotacyjnym topspinem na stronę bekhendową.
Mieli też spore kłopoty z graczami grającymi okładzinami antytopspinowymi.
Pomimo tych problemów Chińczycy wygrali rywalizację drużynową.
Jednak już turniej singlowy nie potoczył się po ich myśli.
Mistrzem świata został bowiem niespodziewanie 17-letni Szwed Stellan Bengtsson.
Pokonał on w finale obrońcę tytułu Japończyka Itoh. W półfinale zagrał też inny Europejczyk Dragutin Surbek.
Stellan Bengtsson wygrał w zgodnej opini obserwatorów mistrzostwa dzięki perfekcyjnie opanowanemu jak na tamte czasy topspinowi.
Po mistrzostwach w Nagoyi w ciągu dwóch lat do 1963 roku Chińczycy kompletnie wymienili i przebudowali reprezentację. Wyciągnęli wnioski z porażki i zaczęli robić wszystko, by szkolić swoich zawodników w zgodzie z najnowszymi trendami.
W tym czasie miało miejsce inne wydarzenie.
Choć nie związane bezpośrednio z rywalizacją sportową przyczyniło się do nawiązania politycznych stosunków pomiędzy USA i Chinami.
Określenie Pingpongowa Dyplomacja jest ogólnie znane w politycznym języku dyplomacji. W zgodnej opini Pingpongowa Dyplomacja była bardzo ważnym wydarzeniem w powojennej historii świata.
Uczyniła też z tenisa stołowego dzięki swojemu politycznemu znaczeniu dyscyplinę sportową rozpoznawalną na całym świecie.
Przyczyniły się do tego niewątpliwie światowe media, które nagłośniły całą sprawę.
Media i tenis stołowy to jednak już zupełnie inna historia.
cdn.