Tak pisałem na ten temat 6 lat temu:z cyklu: z archiwum
z cyklu: warsztaty trenersko-zawodnicze
W trakcie
rozgrzewki przed ważnymi zawodami można spotkać często zawodników, którym
wszystko wychodzi. Grają takie piłki, że właściwie jest pewne, że wygrają
turniej. Tymczasem, gdy dochodzi do gry nie zawsze jest wszystko w porządku. Co
więcej rozczarowują swoją grą. Grają schematycznie, standardowo, tam gdzie
spodziewa się przeciwnik. Z drugiej strony
można spotkać takich, którzy grają nadzwyczaj efektywnie. Wygrywają więcej, niż
można by się spodziewać. Mimo, że różnych przyczyn (wiek, słaba motoryka) nie
są najszybsi lub nie grają najsilniej. Po bliższej analizie ich gry okazuje się
jednak, że ich siła tkwi w inteligencji i mądremu umiejscawianiu zagrywanych
piłek. A po rozmowie z nimi wiadomo, że miejsce upadku piłki jest dla nich
jednym z najważniejszych priorytetów w grze.Jest to problem młodszych kategorii
do młodzieżowca włącznie. Młodzież z reguły chce grać bardzo silnie i po
przekątnych. Dopiero z biegiem czasu, wraz z nabywanym doświadczeniem siłę
zaczyna się łączyć z miescem upadku piłki, czy zmiennością rotacji. A grę po
przekątnych stosuje się zamiennie z grą po prostej lub na „łokieć”.Ale dlaczego
nie zacząć tego uczyć od najmłodszych lat. Zapewniam efekt byłby piorunujący.Zmieniając
w trakcie gry miejsce upadku piłki można wyróżnić parę wariantów. Chciałbym je
wypisać i poprzeć kiloma przykładowymi ćwiczeniami.1.Gra po prostej. Ciągle
bardzo niedoceniany wariant rozgrywania akcji. - tb* po prostej - blok do
forhendu - tf po prostej(popularna koperta) - tf po prostej - w dowolnym
momencie tf po przek. - dowolnie - serw na cały stół – odbiór
do głąbokiego f – tf po prostej – dowolnie W zagraniach po prostej możemy
wyróżnić dwa podwarianty: a. gdy gramy po lini mając na
to czas, będąc do tego przygotowanym b. gdy zawodnik gra po lini
będąc wcześniej zaskoczonym zagraniem przeciwnika, na dobiegu, będąc źle
ustawionym, mimo to ryzykując decyduje się na zagranie po prostej wiedząc, że
jest to jedyna możliwość zdobycia punktu. Chciałbym to zilustrować
kilkoma ćwiczeniami: - tb po przek. – w pewnym
momencie blokukący gra do forhendu – tf po prostej - dowolnie - tf po przek. – w pewnym
momencie blok do bekhendu – tb po prostej - dowolnie - tf ze środka do środka – w
pewnym momencie blokujący gra do bekhendu lub forhendu – tb lub tf po prostej –
dowolnie 2. Gra w dowolny róg stołu, a
następnie po prostej. Czyli zmuszamy przeciwnika po zagraniu w jeden z rogów
stołu do przemieszczenia się na skutek następnego zagrania po prostej: - tf po przek. – w pewnym
momencie tf - po prostej dowolnie - tb po przek. – w pewnym
momencie tb lub tfo po prostej – dowolnie - tb lub tf zawsze po przek. –
w pewnym momencie tf lub tb po prostej – dowolnie 3. Gra po prostej połączona z
grą „na łokieć” - tf po prostej – tf na łokieć - tb po przek. – w pewnym
momencie przeskok – tfo na łokieć jako uderzenie kończące -1x tf po przek – 1x tf po
prostej – w pewnym momencie tf na łokieć jako uderzenie kończące Gra na łokieć oznacza
dosłownie i w przenośni szukanie krytycznego miejsca u przeciwnika. Z którego
przeciwnik nie wie czy odegrać piłkę bekhendem, czy forhendem. 4.Gra po przekątnej połączona
z grą „na łokieć” - odbiór krótkiego serwu flipem po przek. – tb
lub tf na łokieć - tb lub tf po przek.- w
pewnym momencie atak topspinowy na łokieć - tf z dwóch miejsc do
forhendu i do bekhendu - w pewnym momencie uderzenie kończące na łokieć 5. Gra na łokieć - krótkie przebicie na cały
stół - w pewnym momencie agresywne długie przebicie na łokieć – silny atk
topspinowy- dowolnie - atak topspinowy z całego
stołu- szukamy ”łokcia przeciwnika” - krótkie przebicie na cały
stół - w pewnym momencie flip na łokieć- silny atak topspinowy lub smecz -
dowolnie 6. Gra krótko, półdługo, długo - podcięcie z całego stołu
krótko – półdługo – długo - tf półdługi – tf na koniec
stołu - pod f krótko po przekątnej –
w pewnym momencie agresywne przebicie f po prostej lub na łokieć – dowolnie 7. Trening serwu – zwrócenie
uwagi na różne warianty zmiany upadku piłki: - serw bekhendowy z dowoloną
rotacją, raz długo po przekątnej, raz krótko po prostej - serwisy forhendowe po
prostej, w pewnym momencie serw długi po przekątnej lub na łokieć - serwisy krótkie lub
półdługie do środka, w pewnym momencie długi serw do wybranego rogu. Przedstawione ćwiczenia są
oczywiście przykładowe. I powinny pomóc w zrozumieniu znaczenia zmiany miejsca
upadku piłki w tenisie stołowym. Moim zdaniem granie z różnych
pozycji w różne miejsca stołu wykorzystując całą szerokość i długość stołu jest
niezbędnym warunkiem w poprawieniu jakości gry. Co w połączeniu ze zmianą
rotacji sprawi, że będzie znaczna progresja wynikowa. Zbigniew Stefański *tb – topspin bekhend tf – topspin forhend tfo- topspin forhend
odwrócony(tf ze strony bekhendowej)
Oryginalny tekst z
tamtego czasu z komentarzami
|