WSTĘP:
Wiadomo, że w tenisie stołowym praca nóg jest asymetryczna, niestandartowa i zależna od rozwoju sytuacji na stole.
Jednak, by skutecznie i efektywnie pracować na nogach w sposób asymetryczny, niestandartowy i zależny od rozwoju sytuacji na stole trzeba najpierw wykonać setki, tysiące ćwiczeń regularnych wpajających bazowe nawyki ruchowe.
Dopiero potem następne ćwiczenia stają się coraz bardziej nieregularne i zbliżone do rzeczywistych warunków gry.
Z tego powodu przedstawioną metodę treningową podzieliłem na 2 fazy:
I faza regularna
II faza nieregularna, asymetryczna
CEL METODY:
- nauka i doskonalenie sposobu poruszania się przy stole
- rozwój właściwych grupy mięśniowych w tenisie stołowym niezbędnych do właściwego poruszania się
PRZEBIEG:
1. faza regularna
Ustawiamy 6 – 8 szt. płotków treningowych w jednym rzędzie w odległości ok. 1.5 m – 2 m od siebie.
Uczestnicy mają za zadanie w 10 seriach każdorazowo przed każdym z płotków z jednego końca w kierunku drugiego końca wykonywać krok odstawno – dostawny na nisko ugiętych nogach. Rozstaw nóg jak przy normalnej grze na szerokość barków. Dobrze ćwiczenie jest wykonywać w parach.
Ćwiczenie uczestnicy zaczynają ok. 5 – cio sekundowym steppingiem na nisko ugiętych kolanach po usłyszeniu komendy trenera, bądź na klaśnięcie. W momencie kiedy jedna para zaczyna zadanie treningowe automatycznie następna zaczyna wykonywać stepping.
O I I I I I I I I
O I I I I I I I I
2. faza nieregularna
Wszystko to samo, ale bandy są ustawione w różnych odległościach, długościach (np. zestawione 2 bandy tuż obok siebie) i kierunkach (prawa – lewa, tył – przód itd.).
Można też na jednej ze stacji pomiędzy np. 2 bandami zrobić mały odstęp. Na tej stacji zawodnik ma np. za zadanie wykonywać przed pierwszą bandą krok odstawno-dostawny, potem w odstępie między bandami porusza sie do przodu (ma to symulować reakcję na niespodziewaną zawsze piłkę po siatce, następnie wraca do tyłu wykonując krok odstawno – dostawny do tej samej bandy, po czym wykonuje znowu ten sam krok do drugiej bandy.
Wymusza to na ćwiczących wykonywanie z różną częstotliwością i rytmem kroku odstawno-odstawnego i przybliża zawodnika do (nieasymetrycznego) sposobu poruszania się jak w grze właściwej. Uczy też odpowiedniej koordynacji.
Uwaga: ćwiczenie można też kazać wykonywać z rakietką w dłoni wykonując jednocześnie ruchy imitacyjne.
O - ćwiczący
I - płotki
* rytmiczne, naprzemianstronne, wykonywane z dużą częstotliwością i na małej wysokości uderzenia stopami o podłoże, rozstaw nóg na na wysokość barków
Zbyszek Stefański
Sposób poruszania się, cz. I
